De kracht van water
Door: Corrie
Blijf op de hoogte en volg Frank en Corrie
22 Oktober 2014 | Thailand, Chang Klan
De Mae Yen waterval wilde we nog erg graag zien.
Je kunt er alleen te voet komen.
Een wandeling van ongeveer 3.5 uur.
We hebben al eens een poging gedaan enkele jaren geleden maar zijn toen na 3 uur omgekeerd. Vandaag dus weer een poging.
Mijn teva's ( dat zijn sandalen welke je aan het begin van je vakantie aantrekt en alleen uit doet als je naar bed gaat. Je kunt daar alles mee, wandelen, door de rivier waden, douchen, en zelfs flaneren door de walkingstreet) waren stuk gegaan dus had ik hier een soortgelijke gekocht die ook al na een paar dagen stuk waren.
Hier in Pai waren zulk soort schoenen niet te koop dus daarom heeft Frank en voor mij gemaakt van slippers en een fietsband. Wonder boven wonder liepen die dingen zelfs beter dan Teva's.
Dus vol goede moed begonnen wij aan de wandeling.
Langs de stroom een pad en na 300 meter moet je dan het stroompje oversteken en aan de andere kant loopt het pad dan verder.
Soms zelfs een stuk door de stroom.
Het water kabbelt om je voeten en is zo helder dat je er haast van kan drinken.
MAAR toen na bijna 3 uur lopen begint het te regenen.
Dus we besluiten terug te lopen. Een flinke regenbui maar geen stortregen zoals we dat hier van Thailand kennen. We hadden er in het begin wel lol in.
Maar na 20 minuten zagen we het stroompje veranderen in een kolkende rivier.
Waar je eerst nog lachend bij een steen staat tot je enkels daar kwam nu het water tot je middel. We kwamen een stelletje uit Canada tegen en besloten met zijn vieren bij elkaar te blijven. Zeer angstige momenten hebben we gehad we moesten telkens door de stroom om weer aan de andere kant verder te kunnen.
De stenen zag je niet meer liggen en de stroom ZOOO sterk.
Als je zou vallen zou je meegesleurd worden.
En het waarschijnlijk niet meer na kunnen vertellen.
Met zijn vieren hand in hand staken we over en zijn alle vier wel een aantal keer weggegleden en gered door de anderen.
Deze tocht waar we een jaar na uit hebben gekeken bracht ons zeer angstige momenten. Eenmaal weer bij het beginpunt aangekomen hebben we elkaar omhelst en waren alle vier blij dat het er heelhuids vanaf hebben gebracht.
Terug naar Pai Chan en daar een heerlijke warme douche en droge kleren.
Dit dus NOOIT meer!!!!!!!
Je kunt er alleen te voet komen.
Een wandeling van ongeveer 3.5 uur.
We hebben al eens een poging gedaan enkele jaren geleden maar zijn toen na 3 uur omgekeerd. Vandaag dus weer een poging.
Mijn teva's ( dat zijn sandalen welke je aan het begin van je vakantie aantrekt en alleen uit doet als je naar bed gaat. Je kunt daar alles mee, wandelen, door de rivier waden, douchen, en zelfs flaneren door de walkingstreet) waren stuk gegaan dus had ik hier een soortgelijke gekocht die ook al na een paar dagen stuk waren.
Hier in Pai waren zulk soort schoenen niet te koop dus daarom heeft Frank en voor mij gemaakt van slippers en een fietsband. Wonder boven wonder liepen die dingen zelfs beter dan Teva's.
Dus vol goede moed begonnen wij aan de wandeling.
Langs de stroom een pad en na 300 meter moet je dan het stroompje oversteken en aan de andere kant loopt het pad dan verder.
Soms zelfs een stuk door de stroom.
Het water kabbelt om je voeten en is zo helder dat je er haast van kan drinken.
MAAR toen na bijna 3 uur lopen begint het te regenen.
Dus we besluiten terug te lopen. Een flinke regenbui maar geen stortregen zoals we dat hier van Thailand kennen. We hadden er in het begin wel lol in.
Maar na 20 minuten zagen we het stroompje veranderen in een kolkende rivier.
Waar je eerst nog lachend bij een steen staat tot je enkels daar kwam nu het water tot je middel. We kwamen een stelletje uit Canada tegen en besloten met zijn vieren bij elkaar te blijven. Zeer angstige momenten hebben we gehad we moesten telkens door de stroom om weer aan de andere kant verder te kunnen.
De stenen zag je niet meer liggen en de stroom ZOOO sterk.
Als je zou vallen zou je meegesleurd worden.
En het waarschijnlijk niet meer na kunnen vertellen.
Met zijn vieren hand in hand staken we over en zijn alle vier wel een aantal keer weggegleden en gered door de anderen.
Deze tocht waar we een jaar na uit hebben gekeken bracht ons zeer angstige momenten. Eenmaal weer bij het beginpunt aangekomen hebben we elkaar omhelst en waren alle vier blij dat het er heelhuids vanaf hebben gebracht.
Terug naar Pai Chan en daar een heerlijke warme douche en droge kleren.
Dit dus NOOIT meer!!!!!!!
-
22 Oktober 2014 - 17:20
Cathy:
Waaauw wat een vreselijke ervaring moet dat geweest zijn Corrie!!! Ik kan me goed voorstellen hoe bang jullie geweest zijn. Gelukkig kun je het nog beschrijven.
Maar gelukkig ook weer iets grappigs, die teva's van fietsband, hihi. -
22 Oktober 2014 - 17:20
Maliana:
Jeetje Corrie!
Nu mogen jullie nooit meer naar Thailand van jullie kinderen :-)
Gelukkig zijn jullie weer veilig in Pai gekomen.
-
27 Oktober 2014 - 09:08
Janny:
getver.....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
